За струшките ноќи

Правот е разблуден -

блудува со песокта.

...ù се напикува.

Илузија

Илузија

Денес беше ден (и ноќ) за паметење.

Месечината беше „супер“.

Планетите не беа толку добри,

ѕвездите не се покажаа,

дождот од метеори не заврна.

А дали сè беше илузија?

<Константин Карев, 11.08.2014>

Вечност

Вечност

Седевме и го броевме времето:

Тој додаваше,

јас одземав;

Тој додаваше многу,

јас одземав колку можев.

Дури на крајот сфатив дека сè што имав -
ми беше позајмено,

дадено на користење,

времено.

Сè што мислев беше веќе мислено,

и сè што живеев беше веќе некаде, од некого живеено.

Дури и воздухот што го дишев, беше вдишуван и издишуван неколку милијарди пати.

Ја газев истата земја како и моите прародители,

таа од која што дојдов и во која што си одам.

Чкрабав нешто –  бележев со суво стапче врз песокот

и се молев бранот измивајќи го - да го запамти напишаното

и да го прераскаже некому, некогаш, негде.

<Константин Карев, 09.08.2014>

Ај сега: Тешка гатанка

Едно ќељво и ќењаво непријателче?