Срамој

Срамој

Тие ги искористија своите шанси

да си ги решат животните прашања.

Сега се кријат позади титулите.

Ги имаат сфатено правилата на играта

затоа не зборуваат многу

и не прават непромислени потези.

Со децении запоседнуваат фунции.

Последен пат се побуниле

против системот

во прошлиот век.

Од тогаш им датира

и последното големо дело.

Создаваат самобендисана,

ништо не кажувачка,

и никому непотребна уметност,

а за неа добиваат награди,

насловени со значајни државни празници.

Пишуваат дебели книги

кои никој не ги чита;

ги печатат во тврд повез,

со државни пари.

Политичарите ги викаат на прослави и банкети

за да се покажат во нивно друштво.
Од чувството на безначајност,

меѓу себе, се тешат

со квази интелектуални разговори,

завиткани во дебела снобовштина.

Говорам за молчаливите сведоци

на умирањето на една нација –

на мојата нација.