Проѕирни мисли
Припрости суштества.
Не ме забележуваат:
или гледаат низ мене
во некоја своја цел од другата страна,
или се гледаат себеси во мене.
Осознаваат дека постојам
само тогаш кога ликот им е деформиран
па тогаш ме тријат во надеж дека
тоа што го виделе не е вистина.
Не отишле подалеку од мувите,
кои со сета сила се залетуваат,
и сакаат да пробијат низ мене,
чукајќи со своите празни глави;
или од гулабите,
кои колвејќи ме со своите рожести клунови,
се надеваат да направат отвор низ мене.
No comments:
Post a Comment