Јас преку граници си летав...
И ми тропаа на врата.
Сè со списоци во рака –
бараа да се зачленам.
Го зедов пасошот и летнав.
И никој ништо не ме праша:
Ни каде одам; Дал се плашам?
И колку луѓе одат по мене?
Го зедов пасошот и летнав.
И никој ништо не ме праша:
Ни каде одам; Дал се плашам?
И колку луѓе одат по мене?
И колку луѓе не се бројат?
Менував имиња сто пати,
Менував имиња сто пати,
и тага судбина ми прати,
но имам јас пријатели.
Го имам сиот свет за себе.
но имам јас пријатели.
Го имам сиот свет за себе.
А еден човек, што ме знае,
и ниту крие, нит се кае,
па, малку треба да се дознае –
и ниту крие, нит се кае,
па, малку треба да се дознае –
лежеше долго. А без гревој...
Тргнавме вчера, бевме тројца,
а в мугри само еден втаса,
и тој што пее – тоа не сум јас.
Јас преку граници си летав...
О, како ветерот си дува!
Тргнавме вчера, бевме тројца,
а в мугри само еден втаса,
и тој што пее – тоа не сум јас.
Јас преку граници си летав...
О, како ветерот си дува!
Ветер што памти и што чува,
ветер што ослободува
и ќе нè врати нас од мракот.
ветер што ослободува
и ќе нè врати нас од мракот.
No comments:
Post a Comment